Η ζωή δεν πραγματώνεται σαν τέτοια που είναι, γι αυτόν που υιοθετεί αυτή τη
στάση. Δηλαδή η ζωή με πρότυπο τη φυσική τάξη, την φιλία και τη δημιουργικότητα
απορρίπτεται και αναλώνεται σαν βίος με πρώτο μέλημα το εφεύρημα μιας εικόνας,
ενός κατά τα κοινώς λεγόμενα, image.
Αμέσως δεύτερο μέλημα η κατασκευή ενός αντιπάλου ακόμη και φανταστικού. Ο
αντίπαλος μπορεί να είναι πρόσωπο, ή πρόσωπα, ή ακόμα και έννοιες. Έτσι με
αυτόν τον τρόπο η ζωή από δραστική γίνεται βίος αντιδραστικός. Το κάθε τι
καθορίζεται από τη δράση του αντιπάλου ή οιουδήποτε αναγνωρίζεται και θεωρείται
σαν τέτοιος, το Ισλαμ, το γήρας κ.λ.π.
