Η ευρωπαΐζουσα αριστερά έχει στραφεί προς μια κατεύθυνση που ορίζεται «αόριστα» σαν εναλλακτικής μορφής παγκοσμιοποίηση.
Το πιο παραδοσιακό κομμάτι της αριστεράς ωστόσο μένει με το βήμα μετέωρο. Το πόδι του παρόντος ακίνητο και σταθερό στην τωρινή κατάσταση ερμηνεύοντας με τα μέσα του παρελθόντος, ενώ το πόδι του μέλλοντος μένει μετέωρο σαν το διστακτικό βήμα του ταγκό, μην έχοντας προς τα πού να κατευθυνθεί, αλλά και τι να προτείνει.
