Ο κόκκινος Βούδας


Μέσα του χαμογέλαγε όταν άκουγε τους δασκάλους να λένε ότι «όλα είναι παροδικά». Σκεφτόταν, όλα παροδικά εκτός από αυτό! Η αμφισβήτηση αυτή γινόταν και ένα σημείο στήριξης. Αλίμονο  Είναι δυνατόν να γνωρίζουν τα πάντα.
Με τα χρόνια ο εγωισμός του γινόταν όλο και πιο πολύπλοκος, οι απαιτήσεις του τρέφονταν από την καταστροφή της ομορφιάς της σχέσης. 
Ο έρωτας γερνούσε κι αυτός μαζί τους, η έννοια για τον άλλον περιοριζόταν στα καθημερινά. Έφαγες; Πρόσεχε μη κρυώσεις. Το «εγώ» κτιζόταν με υλικά από την κατεδάφιση. Δε θα μπορούσε άραγε να είναι αλλιώς; 
Η εναλλακτική πιθανότητα ο άλλος τρόπος ή ακόμα το ερώτημα πώς θα είχε αποφευχθεί το λάθος, γινόταν ένα νέο σημείο στήριξης, το σημαντικό ήταν να μην έχουν δίκιο οι δάσκαλοι, αν αυτό ήταν αλήθεια, αλίμονο θα ‘πρεπε ν’αλλάξουν όλα, το «εγώ» κινδύνευε. 
Αυτός όμως δεν είχε καμιά αμφιβολία. Αυτό το δρόμο τον είχε ήδη κάνει είχε κάνει τα πάντα για να σωθεί. Ήξερε ότι τίποτα δεν πρέπει να μένει ίδιο. Ο θάνατος του «εγώ» είναι απαραίτητος στην υπέρβαση.
 Έβλεπε το πιο ωραίο πράγμα που του είχε συμβεί, τόσο ωραίο όσο κι η συνάντηση με το δάσκαλο, να φθείρεται μέρα με τη μέρα. 
Η διδασκαλία επιβεβαιωνόταν μ’ένα τραγικό τρόπο. Χωρίς βέβαια να είναι ανάγκη, γιατί αυτός το πίστευε. Τα πάντα αλλάζουν, τα πάντα εκτός από αυτή την αλήθεια που ισχύει παντού και πάντα.
Ότι τα πάντα δηλαδή αλλάζουν. 
Λέγανε, αυτοί που ήξεραν ότι άμα βρεις τον δάσκαλό σου, σ’αυτό το δρόμο, οι αλλαγές στη ζωή είναι ραγδαίες. Όπως συνηθίζεται οι αλλαγές μέσ’τον περιορισμένο κι ατομικό νου έχουν πάντα ένα χαρακτήρα βελτίωσης. Δεν επιθυμεί κανείς μια αλλαγής στο χειρότερο. 
Την μέρα που τον πρωτοείδε όλα αναποδογύρισαν. Όλα τα καλά από τέτοια που ήταν έγιναν τα χειρότερα, τα προβλήματα εξογκώθηκαν, τα άσχημα και τα ελαττώματα κυριάρχησαν. 
Στρογγυλοκαθισμένος στο κρεβάτι του καταχαρούμενος, τον κοιτούσε σκασμένος στα χαμόγελα μ’ένα βλέμμα ερωτηματικό έως αμήχανο, τύπου τι κάνεις τώρα εσύ εδώ. Εκείνο βέβαια που εντυπωσίαζε ήταν το ότι το πρόσωπο, το σώμα και τα μέλη του ήταν κατακόκκινα, ένα κόκκινο της τομάτας. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιον άνθρωπο.