Η ίδια μάταιη κι απελπισμένη προσπάθεια του γραφιά, του ζωγράφου, του ηθοποιού, να γεμίσει το κενό, ν’αποκαλύψει το μυστήριο, να επικοινωνήσει.
Με δυνάστη την αιτία και το αποτέλεσμα, σ’ένα κόσμο χωρίς αποτέλεσμα κι αιτία.
Οι πολλοί νομίζουν ότι οι εικόνες, τα γραφτά, οι ρόλοι είναι κάθε φορά καινούριοι. Στ’ αλήθεια όμως, αλίμονο η ίδια πάντα μαγική αρχική στιγμή, μετά, η ίδια εικόνα, το ίδιο γραφτό, ο ίδιος ρόλος. Το ίδιο κενό σαν κίνητρο και αποτέλεσμα μαζί. Η φυλακή της έννοιας και της λογικής σειράς.
