Πολύ συχνά υποκύπτω στον πειρασμό, τουλάχιστον για τους τίτλους, να
χρησιμοποιώ τη λογοπαιχτική δυνατότητα που παρέχει η ελληνική γλώσσα.
Εύμαρις ελέγετο από τους αρχαίους ημών προγόνους η παντόφλα, δάνειο λέξης
ιταλικό. Ευρώεσσα ελέγετο η μουχλιασμένη, η υπερβολικά υγρή. Κοινή ρίζα με την
Ευρώπη, από το ευρώς που εσήμαινε μούχλα, υγρασία μετά σήψεως. Η Ευρώπη σα
γεωγραφικό όνομα αναφέρεται για πρώτη φορά στον Όμηρο. Προφανώς οι μετανάστες
εξ ανατολών εντυπωσιάστηκαν από την υγρασία, τα δάση και γενικά από την
ευρωστία της φύσης. Ο τίτλος στα νέα ελληνικά θα ήταν «Η μουχλιασμένη
παντόφλα».
