«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» αυτή είναι η αρχή που καθοδηγεί τη δράση των
Ιησουϊτών σχεδόν πεντακόσια χρόνια. Είναι προφανές ότι ο σκοπός είναι μέρος
μιας αλγοριθμικής ακολουθίας τύπου σκοπός - πρόθεση – μέσα – στόχοι – σκοπός. Ο
σκοπός σαν κατεύθυνση βρίσκεται σε συνεχή αλληλεξάρτηση με τις προθέσεις.
Δηλαδή με την διόρθωση της δράσης και την επιλογή των μέσων. Στο πρόγραμμα
δράσης ο σκοπός εγγράφεται στις προθέσεις, αυτό γιατί το πρόγραμμα είναι συγχρόνως
και σκοπός και πρόθεση.
Μια τέτοια εμπρόθετη δράση αναγκαστικά διατηρεί σ’ όλη την εξέλιξή της την
αυτή ποιότητα. Δεν είναι δυνατόν, αιτιοκρατικά, μια ανήθικη πρόθεση,
χρησιμοποιώντας βίαια μέσα να έχει αγαθό σκοπό.
Το εφεύρημα των Ιησουϊτών είναι πέρα για πέρα ψευδές, αφού οι ίδιοι
ονομάζουν ό,τι θέλουν ως «άγιο» με αντανάκλαση «αγιότητας» και στα μέσα. Αυτό
στα ελληνικά ονομάζεται πνευματική αλητεία και προκειμένου να οργανωθεί μια
τέτοιου είδους δράση συγκροτήθηκε η «Propaganda» από το ρήμα propagare που σημαίνει μοσχεύω, εκτείνω,
αυξάνω, παραδίδω στους επόμενους, γεννώ, καταλείπω. Σύλλογος καρδιναλίων στη
Ρώμη Η επίσημη ονομασία του είναι Congregatio Cardinalium de Propaganda Fide.
Δηλαδή, Αδελφότητα Καρδιναλίων προς Διάδοσιν της Πίστης. Ιδρύθηκε το 1597 από
τον Πάπα Κλήμεντα τον Η’ και οργανώθηκε σε σώμα από τον Γρηγόριο ΙΕ’ το 1622. Ο
σκοπός της, η διασπορά πληροφοριών για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης και τη
διαμόρφωσή της προς ορισμένη κατεύθυνση. Ως συστηματική προσπάθεια συνίσταται
στην υποστήριξη μιας θέσης που περιλαμβάνει σκοπίμως τη μονόπλευρη ανάπτυξη
ενός θέματος ενώπιον μαζικού ακροατηρίου ή μέσου ενημέρωσης μαζών. Η αδελφότητα αυτή αποτελείται από 29
καρδινάλιους, αποστέλλει τους ιεραπόστολους, διορίζει επίσκοπους, τους
αποστολικούς βικάριους κ.λ. σε χώρες που κατοικούνται από αλλόδοξους. Είναι
προσαρτημένα δύο σημαντικότατα ιδρύματα, που εδρεύουν και αυτά στη Ρώμη.
Το λεγόμενο πολύγλωττο τυπογραφείο, για τη μετάφραση και εκτύπωση των ιερών
και λειτουργικών βιβλίων, του απαραίτητου έντυπου και ηλεκτρονικού υλικού για
τις ιεραποστολές.
Επίσης το λεγόμενο κολέγιο όπου μορφώνονται οι ιερείς που στέλνονται σε
χώρες στις οποίες ο Καθολικισμός δεν αποτελεί επίσημη θρησκεία. Περίφημο τέτοιο
κολέγιο ήταν το Ρώσικο στο οποίο φοίτησαν εκατοντάδες νέοι ιερείς οι οποίοι εν
συνεχεία να μπήκαν παράνομα στη Σοβιετική Ένωση την εποχή Στάλιν, προκειμένου
να υποστηρίξουν τους καθολικούς πιστούς αλλά και να αποκτήσουν νέους. Το
αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν και να εξαφανιστούν σχεδόν όλοι στα περίφημα Goulag.
Στα καθήκοντα της αδελφότητας περιλαμβάνεται εκτός από τη διάδοση του
ρωμαιοκαθολικού δόγματος, η διάδοση της ενωτικής πολιτικής το παπικού θρόνου
(ουνία) κυρίως στις ορθόδοξες χώρες και τέλος η υπονόμευση δια παντός τρόπου
και μέσου της προτεσταντικής μεταρρύθμισης. Οι προτεστάντες με τις λεγόμενες
«προτεσταντικές ομολογίες» εδραίωσαν ένα δικό τους προπαγανδιστικό μηχανισμό ο
οποίος συγκρούσθηκε με την παπική προπαγάνδα στη διάρκεια του 16ου
και 17ου αιώνα. Η μετονομασία της αδελφότητας το 1967 σε «Ευαγγελισμό
των λαών» δεν άλλαξε το πνεύμα και τις δραστηριότητές της στις ορθόδοξες χώρες
της ανατολικής Ευρώπης μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο κύριος
ρόλος υποστήριξης της Propaganda έχει ανατεθεί από ιδρύσεώς της στους Ιησουΐτες.
Η οικονομική κρίση δεν είναι τίποτε άλλο από τις επιπτώσεις της οικονομικής
σύγκρουσης που στοχεύει στην παγκόσμια κυριαρχία των οικονομικών συμφερόντων
της προτεσταντικής συσπείρωσης ενάντια στην παπική.
Η αστάθεια προέκυψε από την επιτυχή πολιτική του πολωνού Πάπα που αφορούσε
νέα ανοίγματα του παπικού κεφαλαίου, από την κατάρρευση του Σοβιετικού κράτους
και την εισπήδηση στις νέες οικονομίες που δημιουργήθηκαν στα
καταρρεύσαντα σοσιαλιστικά κράτη από το
προτεσταντικό κεφάλαιο.
Στην κατάσταση αυτή βέβαια, συμμετέχουν ενεργά όλες οι ανερχόμενες
οικονομίες (Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κ.λ.π.). Είναι μια πολύπλοκη και συστηματική
κρίση που αφορά στην πτώση των παλαιών αυτοκρατοριών και στοχεύει σε ένα νέο status quo, μια ανακατανομή του
παγκόσμιου πλούτου και τον έλεγχό του.
