Τι έλεγε ο Χαζίρο για το διαλογισμό


Τα σχετικά με τη ζωή ή τον βίο προβλήματα όπως, υγείας, μορφής σώματος και πνεύματος, της ύπαρξης, ερμηνείας των νοημάτων κ.λ. μπορούν ν’ αναζητούν λύση στη μεταφυσική, κβαντικά, χαοτικά, με μεγάλη δόση της υπόθεσης και του τυχαίου. Δηλαδή να οδηγά την αναζήτηση της λύσης κατά κύριο λόγο η παρόρμηση.
Τα προβλήματα του δομημένου «εγώ» τα περί ταυτότητας, περί του πρακτέου, του γοήτρου, της επιτυχίας κ.λ. αναζητούν λύση σε ένα χώρο λογικής εξήγησης, αριθμητικής ή γεωμετρικής, δηλαδή με συναθροιστικό ή συνολικό τρόπο. Έτσι τα προβλήματα του δομημένου «εγώ» έχουν δύο κατευθύνσεις λύσης, ενώ της ύπαρξης μόνο μία.
Αυτό το γεγονός κάνει φαινομενικά την υπόσταση του δομημένου «εγώ» ισχυρότερη και τις λύσεις που αυτό προτείνει να υπερέχουν.
Τα αποτελέσματα των επιλογών και της δράσης, αξιολογούμενα αποσπασματικά και όχι συνολικά, δικαιώνουν κατά κανόνα το «εγώ», αφού σα λογικό κατασκεύασμα υπόκειται στο νόμο του Gendel (το θεώρημα της πληρότητας και το θεώρημα της συμβιβαστότητας ).
Η ασύμμετρη αντίφαση που δημιουργείται έτσι, δηλαδή μεταξύ δομημένου «εγώ» και ύπαρξης, είναι η αιτία όλων των εσωτερικών συγκρούσεων.
Σα μόνη ικανή μέθοδος λύσης της πλάνης και του ψευτοδιλήμματος του ορθού και του μη ορθού, δεν είναι η μονοδιάστατη επιλογή του ενός ή του άλλου σκέλους, αλλά η διαλεκτική υπέρβαση των πόλων και του δυϊσμού, κατάσταση που στοχεύει ο λεγόμενος υπερβατικός διαλογισμός.
Όποτε ο Χαζίρο έμπαινε σε τέτοια θέματα, οι μαθητές του έπαιρναν τέτοιες εκφράσεις, που αυτοί βέβαια δεν έβλεπαν, ενώ εκείνος τους είχε απέναντι, φαίνεται ότι το θέαμα ήταν πολύ διασκεδαστικό γιατί έσκαγε στα γέλια, κάθε φορά, το ίδιο πηγαία και τρανταχτά.
Αμέσως μετά έλεγε μια δικαιολογία, διαφορετική κάθε φορά και συμπλήρωνε:
«Για να μη λέμε πολλά λόγια, κάθε τεχνητό σύστημα και οι νοητικές κατασκευές είναι τέτοιες, είτε ως θεωρεία είτε σαν μέθοδος εφαρμογής και τεχνικής, δεν δίνει τελική, δηλαδή ολική, απάντηση στα προβλήματα για τη λύση των οποίων κατασκευάστηκε ή σχεδιάστηκε.»
Έτσι τελείωνε τα περί υπερβατικού διαλογισμού. Μετά ακολουθούσαν χρόνια άσκησης χωρίς πολλές θεωρίες και λόγια.