Πέρασε πολύς καιρός να ξαναβρεθούν. Άργησε κιόλας ο ίδιος να καταλάβει ότι
τον έβαζε σε δοκιμασία κι άσκηση για να καταφέρει να μειώσει την ταχύτητα της
παρόρμησής του. Νέα βιβλία αγοράστηκαν, νέα ράφια στις βιβλιοθήκες απαιτήθηκαν.
Πολλά τα εμπόδια. Η μελέτη τον απασχολούσε σχεδόν ολοκληρωτικά. Καμιά
διασκέδαση.
Οι μνήμες από την εποχή που ζούσε με τη Λέλα τον βασάνιζαν συνεχώς. Την
έβλεπε στον ύπνο του. Δεν έβλεπε στιγμές που είχαν ζήσει αλλά όπως ήταν στην
τελευταία συνάντησή τους. Τα ωραία της μάτια κλαμένα και κατακόκκινα. Τα μαλλιά
της κόκκινα κι αυτά, με τους βοστρύχους να στεφανώνουν το στρογγυλό της
πρόσωπο. Με λυγμούς που διέκοπταν συνεχώς τα λόγια της, να του εξηγεί ότι η ζωή
τους, η ζωή των δυο τους, δεν είχε καμιά προοπτική, ότι έπρεπε να διακόψουν. Τα
χέρια της όμως, έλεγαν άλλα όπως κρατούσαν τα δικά του. Μια ανεπαίσθητη κίνηση
των δακτύλων πρόδινε την αγωνία και τον πόνο που της προξενούσαν τα ίδια της τα
λόγια. Ύστερα το τελευταίο σφιχταγκάλιασμα. Το γλυκό κορμί της πάνω του. Μια
στιγμή από εκείνες τις αιώνιες, που δε γλιτώνει κανείς από αυτές. Το πόσο
βασανιστική γινόταν αυτή η θύμησή της τον έκανε ανίκανο να μπορέσει ν’
αντιδράσει στις μαύρες σκέψεις.
Τα ίδια ερωτηματικά μετά από τόσα χρόνια. Άλλοτε οι απαντήσεις ήσαν ολοφάνερες.
Τώρα χρειαζόταν συνεχώς τακτοποίηση οι σκέψεις του. Μια μικρή αμφιβολία αρκούσε
για ν’ ανατραπεί κάθε τακτοποίηση, ενώ αντίθετα για να τα καταφέρει σε μια
σχετική ισορροπία χρειαζόταν ώρες και ώρες και βουνά από επιχειρήματα, πολλαπλά
επιβεβαιωμένα.
Αλλά και οι ενοχές που ένοιωθε για την πολιτική στάση του, τον βασάνιζαν κι
αυτές. Πάρα πολλοί φίλοι του άλλος λίγο άλλος πολύ ήσαν ανακατωμένοι με την
αντίσταση, κανα-δύο είχαν εκτοπιστεί. Αισθανόταν να προδίδει μέρος του εαυτού
του, αυτού του άγνωστου που προσπαθούσε να γνωρίσει.
Δεν ήσαν μόνο τα καμώματα της Χούντας αλλά το χειρότερο ήταν ότι σαν
καταλύτης έκανε να εκφράζουν οι πολλοί τον χειρότερο εαυτό τους. Δεν ήταν
σίγουρα μια προοδευτική κοινωνία αλλά η Χούντα, σα να ‘ταν ένας ξενιστής,
εμφάνιζε κάθε αρνητικό στοιχείο που κρυβόταν μέσα σε αιώνες ιστορίας. Δεν ήταν
αυτός ο κόσμος που επιθυμούσε να ζήσει. Κοίτα τον εαυτό σου, μην κοιτάς πλάι,
μην κοιτάς πίσω, ευδαιμονισμός και κατανάλωση, ατομικισμός και ξιπασιά.
Η έπαρση και ο κομπασμός πλάι - πλάι με τη μικροψυχία και την προστυχιά. Η
μεγαλομανία και η μωροφιλοδοξία των στερημένων εκδικούνταν την χρόνια υπεροψία
των αστών διανοούμενων, δεξιών και αριστερών. Πάνω απ’ όλα βασίλευε η ξιπασμένη
ακαλαισθησία, η ασχήμια και η κακογουστιά. Πρωταγωνιστές του κιτς οι νεόπλουτοι
και οι κυρίες των πρωτοχουντικών, αλλά κυρίως η εθνική ντόπα, η ρηχή και
πρόχειρη προγονολατρεία.
Μια άλλη εθνική αρετή και ποιότητα που ανέδειξε η Χούντα ήταν ο εμπαθής
χαφιεδισμός. Πολλά είδη είναι οι χαφιέδες αλλά και οι σπιούνοι και οι
ρουφιάνοι. Με ιδεολογική φόρτιση αλλά και ιδιοτέλεια.
Επαγγελματίες, ερασιτέχνες , εκβιαζόμενοι από τις αρχές ή με ανταλλάγματα
υλικά. Υπάρχουν επίσης, αρκετά μεγάλη κατηγορία, οι πραγματικοί εραστές του
κακού, αυτοί δηλαδή που χωρίς ορατό ή αόρατο όφελος προδίδουν. Άλλοι πάλι
φορτίζονται από ζηλοτυπία ή φθόνο.
Υπάρχουν επίσης οι με καλές προθέσεις, που τυχαία βρίσκονται στον κοινωνικό
περίγυρο του παρακολουθούμενου και στρατολογούνται σε επόμενο χρόνο από τις
αρχές ή τους «υγιώς σκεπτόμενους», αυτούς δηλαδή που ενδιαφέρονται ή σε
παρακολουθούν.
Αυτό που με κανένα λογικό μέσο δε μπορούσε να κατανοήσει ήταν το πώς αυτός
ο ίδιος τόπος και πολιτισμός μπορούσε να γεννά ηγέτες ιδιοφυείς αλλά και άλλους
ηλίθιους, στοχαστές μεγαλειώδεις αλλά και λόγιους της δεκάρας, δόλιους και
ανόητους διανοούμενους που ποτέ δε διανοήθηκαν το παραμικρό αλλά και γίγαντες
ποιητές. Το εθνικό μυστήριο.
Τα πράγματα χειροτέρευσαν κατά πολύ όταν συλλάβανε τον Παντελή. Οι ενοχές
της δικής του απραξίας και η άγνοια του τι συνέβαινε στο φίλο του τον έκαναν να
φέρεται με τέλειο παραλογισμό. Όλα του έφταιγαν. Στη δουλειά τσακώνονταν με
τους πάντες, συνεχώς. Τότε κατάλαβε βαθιά μέσα του ότι η παρουσία του Κόκκινου
του προσέφερε ασφάλεια και καταφυγή απέναντι στην ταραχή του νου. Θα μπορούσε
να είναι ο δάσκαλος που γύρευε.
