Εσωτερικές αντιφάσεις δεν έχει μόνο ο καπιταλισμός, αλλά και κάθε
–ισμος. Δηλαδή κάθε σύστημα που
αντιλαμβάνεται, οργανώνει και λειτουργεί με ένα περιορισμένο τρόπο, άκαμπτο και
προς μια ορισμένη μόνον κατεύθυνση.
Η συγκρουσιακή αντίφαση μεταξύ φυσικής και τεχνητής (ανθρώπινης) τάξης
αγνοώντας τις συνέπειες αυτού του μονόδρομου, εκφράζεται συνεχώς σ’ όλα τα
μέτωπα της ανθρώπινης δραστηριότητας, παράγοντας νέες αντιφάσεις κ.ο.κ.
Η βασική αρχή της συμπληρωματικής αντίφασης αγνοείται συστηματικά ακόμα και
όταν εμφανίζεται με την απλή μορφή της θετικής και αρνητικής εντροπίας.
