Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ο ανεξέλεγκτος πλουτισμός ορισμένων
συσπειρώσεων είναι η κύρια αιτία για την επάνοδο της φτώχειας στις «πλούσιες»
χώρες και για την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Στην πράξη, αυτοί που κινούν τους πολιτικούς και οικονομικούς μοχλούς είναι
οι ίδιοι που υποκινούν το πρότυπο της υπερβολικής κατανάλωσης, λεηλατούν τον
πλανήτη καταστρέφοντας το περιβάλλον, τα φυτά και τα ζώα και λειτουργούν σαν πρότυπα
παρασύροντας τα μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα σε μια καταστροφική
μιμητική ανταγωνιστικότητα.
Η σωτηρία απαιτεί περισσότερη ισότητα δικαιωμάτων, οικονομική δημοκρατία
και κυρίως όρια στον ατομικό πλούτο.
