Οι διανοούμενοι, ο λαϊκός πολιτισμός και η μαϊμού.

Ο μικροαστικός εθνικισμός μετά το τέλος του εμφύλιου έχασε σιγά – σιγά τον ελληνόπρεπο χαρακτήρα του και μετατράπηκε σταδιακά, όσο του επέβαλλαν τα συμφέροντά του αλλά και όσο του επέτρεπαν οι κηδεμόνες του έθνους, κλήρος, στρατός, συντήρηση, οικονομικό κατεστημένο κ.λ.π. σε φιλοαμερικανισμό ή αργότερα φιλοευρωπαϊσμό.

 Το γεγονός αυτό προκάλεσε στον κόσμο της διανόησης σύγχυση μεγάλη και αναπροσαρμογές της κατεύθυνσης της σκέψης και των προβληματισμών. Το κυριότερο θύμα αυτής της εξέλιξης υπήρξε ο λαϊκός πολιτισμός.

Δημιουργήθηκαν τρία κυρίως ρεύματα διανοητικής αναζήτησης. Ένα μεγάλο κομμάτι, θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε ελεεινούς, εγκαταλείπει το βασικό χρέος του διανοούμενου, δηλαδή την αντίσταση στη βαρβαρότητα και στρέφεται στον εαυτό του.

Ένα άλλο μεγάλο τμήμα της διανόησης, το οποίο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αχρείους, εγκαταλείπει τον λαϊκό πολιτισμό και την λαϊκή σκέψη και στέφεται προς την κατεύθυνση που στοχεύει ο διεθνής καπιταλισμός.

Το γεγονός αυτό εξηγεί το παράδοξο της επικράτησης του πολιτισμού της νέας αυτοκρατορίας πάνω στα λαϊκά στρώματα, πράγμα τελείως αντίθετο από ό,τι συνέβη την εποχή της αποικιοκρατίας στην οποία ο πολιτισμός των κυρίαρχων μεταφερόταν αυτούσιος και αναφομοίωτος στην ανώτερη τάξη των υποταγμένων.

Κάθε δραστηριότητα καθορίζεται και χαρακτηρίζεται από τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί. Το κομμάτι της διανόησης που ακολούθησε την αστική τάξη στη φιλοδυτική επιλογή της υποστηριζόμενο από μια τεχνική πρόοδο σε ιλιγγιώδη ανάπτυξη, μακριά από τη λαϊκή κουλτούρα, με σύμμαχους την επιστημομανία και την καταναλωτική ηδονή, έχει αναλάβει μεγάλο μέρος της προπαγάνδας της νέας τάξης. Οι πολίτες πρέπει κατ ανάγκη να πιστέψουν ότι όλα τα προβλήματα είναι ειδικής και τεχνικής φύσης, ότι μόνον οι ειδικοί μπορούν να τα λύνουν και ότι οι ειδικοί ανήκουν στο μεγάλο κεφάλαιο, (μέχρι πρότινος ανήκαν στο κράτος, τώρα το κράτος βάλλεται και οι ειδικοί άλλαξαν αφεντικό).

Ο λαϊκός πολιτισμός καταστράφηκε αφού μόνον ένα πολύ μικρό κομμάτι διανοούμενων στράφηκε προς αυτόν, τους οποίους  θα μπορούσαμε να τους πούμε αφανείς, αντί του συνηθισμένου «περιθωριακού». Με τη μετάλλαξη του λαϊκού στοιχείου εμφανίστηκε ένας «πολιτισμός», μαϊμουδισμός καλύτερα, στον οποίο κυριαρχεί το δυτικό κερδοφόρο και εμπορικό πρότυπο μαζί με το εγχώριο κακέκτυπο αντίγραφό του.

Σήμερα πρωταγωνιστούν οι εταιρίες κατασκευής, εμπορίας και διανομής που μπορούν μέσω της διαφήμισης να δίνουν μαθήματα ζωής, life style, αλλά ακόμα και να διδάσκουν τους τρόπους εκτίμησης, κριτικής και αξιολόγησης των πάντων.

Το «κιτσαριό» και το «κατιναριό» που τόσα χρόνια έζησε περιφρονημένο από τους αστούς, σήμερα παίρνει την εκδίκησή του και πρωτοπορεί στην καθοδήγησή τους.

Ο γνήσιος πολιτισμός υποχωρεί μπροστά στη χυδαία κατανάλωση, που η σημερινή κι αυριανή οικονομική κρίση την κάνει πιο λαμπερή κι επιθυμητή.

Ο μιμητισμός προάγεται εκτός από τους διανοούμενους που είναι στην υπηρεσία της κατανάλωσης και από τη συνεχή εξάπλωση των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας, τους επιστήμονες διαφημιστές και τους εμποροτέχνες. Επικρατεί ένας χωρίς καμιά πνευματικότητα και ανθρωπισμό μαϊμουδισμός, ένας διαμελιστικός φασιστικός αυτοματισμός.

Το πιο αγαπημένο μόμπιλο στο σπίτι για τη μαϊμού είναι ο καθρέπτης, αλλά και στο δρόμο ή στα μαγαζιά κάθε επιφάνεια που καθρεπτίζει το είδωλο προκαλεί το ενδιαφέρον της.

Η μειωμένη ικανότητα έως έλλειψη να έχει εσωτερική αίσθηση της ύπαρξής της και κατά συνέπεια να έχει εσωτερικό κριτικό διάλογο, κάνει την μαϊμού, να έχει απόλυτη ανάγκη, μέχρι εξαρτήσεως, ενός κατόπτρου, έτσι ώστε, έστω και μορφικά μόνον, να επιβεβαιώνει την ύπαρξή της. Η εξάρτησή της αυτή την υποχρεώνει να προεκτείνει το καθρέπτισμά της, τη μορφική δηλαδή επιβεβαίωση της ύπαρξής της, σε μια συμπεριφορική επιβεβαίωσή της μέσω των αντιδράσεων, επιβεβαιωτικών κατ’ ανάγκη, του περιβάλλοντός της. 
Δημιουργεί έτσι ένα φαύλο κύκλο ο οποίος της απαγορεύει ν’ αποκαταστήσει έναν λυτρωτικό εσωτερικό διάλογο.