Πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα


Πολλοί περιορίζουν την έννοια της πολιτικής στην άσκηση και τη νομή της εξουσίας.
Η μείωση ή υποβάθμιση αυτή του πεδίου της πολιτικής γίνεται είτε από αμάθεια είτε από πρόθεση. Η πηγή του περιορισμού και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια.
Οι μειοψηφίες που κυριαρχούν οικονομικά υπηρετούνται και εξυπηρετούν οργανωμένα πολιτικά σχήματα προκειμένου αυτά τα τελευταία ασκώντας εξουσία, την οποία κατακτούν με «δημοκρατικές» διαδικασίες, είτε με άλλους τρόπους, να στηρίζουν και να διατηρούν την κυρίαρχη οικονομική ολιγαρχία. Με αυτούς τους σταθερούς στόχους, δηλαδή την νομιμοφάνεια και τη διάρκεια, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα επιρροής, μάθησης, προπαγάνδας και επιβολής, με τρόπους ώστε να πείθεται ο λαός ή οι μάζες ότι η πολιτική είναι για ορισμένους, οι οποίοι έχουν κατ’ αποκλειστικότητα την ικανότητα και το δικαίωμα της διαχείρισης του κοινού συμφέροντος.
Η συνολική κατανόηση του τι συμβαίνει στον κόσμο μας είναι απαραίτητη. Η παγκοσμιότητα που επιβάλλεται από την τεχνολογία απαιτεί να τεθούν νέες προτεραιότητες στη διανοητική αναζήτηση. Είναι πολύ εύκολο να αντιληφθεί κανείς την τεράστια απόσταση που χωρίζει τη σημερινή διανόηση με την πραγματικότητα. Αρκεί να παρακολουθήσει για μικρό χρονικό διάστημα τα Μ.Μ.Ε., αλλά και βάζοντας μια σειρά ερωτημάτων βλέπουμε το πώς η πολιτική αλλά και η διανόηση άστοχα αντιμετωπίζει τα προβλήματα του καιρού μας.

Σχετικά με την παιδεία:
  • Ποια η σχολική προετοιμασία των νέων ανθρώπων έτσι ώστε να γίνουν ικανοί να διαχειριστούν στο μέλλον τεχνολογικά συστήματα όλο και πιο πολύπλοκα;
  • Με ποιο τρόπο η εκπαίδευση στοχεύει τις πραγματικές ανάγκες τις πατρίδας μας;
  • Τι κίνητρα και ποια ενίσχυση δίδονται στην έρευνα πρωτότυπων λύσεων;
  • Τι προτεραιότητες δίδονται στις βασικές επιλογές όπως π.χ. η εκπαιδευτική ισότητα;
  • Πώς κυκλοφορούν οι πληροφορίες μεταξύ των ειδικών και μεταξύ των ειδικών και των πολιτών;
  • Ποιες νέες ηθικές αξίες στηρίζουν την απαραίτητη συνειδητότητα και τον σεβασμό στα οικοσυστήματα, στη διαφορετικότητα, στους μηχανισμούς της αυτορύθμισης;
Σχετικά με το κράτος:
  • Πώς ενισχύεται η συνειδητότητα της παγκοσμιότητας των επιπτώσεων λόγω της άμεσης αλληλεξάρτησης;
  • Πώς σχεδιάζεται το μέλλον λαμβάνοντας υπόψη τις αστοχίες που επέδρασαν στην παρούσα κατάσταση;
  • Πώς προετοιμάζεται η κατάλληλη γραφειοκρατία, δηλαδή εύκαμπτη σε σχέση με τις αλλαγές και άκαμπτη απέναντι στις παράνομες πιέσεις της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας;
  • Πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της αυξανόμενης δυσκολίας διαχείρισης των δημόσιων υπηρεσιών;
  • Πώς οργανώνεται η προπαρασκευή των νέων διευθυντών που θα πρέπει να διαχειριστούν τις συνεχώς αυξανόμενες κρίσεις του τεχνολογικού πολιτισμού;
  • Ποιοι μηχανισμοί ελέγχου προετοιμάζονται για να αντιμετωπιστεί η αύξηση της ασυμβατότητας μεταξύ του περιβάλλοντος της διανόησης και εκείνου της τεχνολογίας;
  • Ποιες στρατηγικές οργανώνονται για την αποσυνάθροιση των ολοένα και πιο πολύπλοκων συστημάτων;
  • Ή για να δημιουργηθούν εναλλακτικές κατευθύνσεις πιο κατάλληλες για το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον;
Σχετικά με την κοινωνία:
  • Kατά πόσο γίνεται κατανοητό ότι υπάρχουν συνθήκες που καθορίζουν την ατομική ή συλλογική συμπεριφορά και οι οποίες εμπλέκουν αυτό το ίδιο το νόημα της ελευθερίας;
  • Σε ποιο μέτρο οι διανοούμενοι συμβάλλουν στο να ερεθίζουν και να κατευθύνουν λύσεις σε αυτά τα προβλήματα κάνοντας συμμέτοχους τον μεγάλο αριθμό πολιτών;
  • Οι διανοούμενοι είναι ενήμεροι για το τι συμβαίνει σήμερα, στην έρευνα και στην εφαρμογή της τεχνολογίας;
  • Με ποιο τρόπο οι πολίτες επηρεάζουν τις κατευθύνσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας συμμετέχοντας σε έναν διάλογο κριτικό των επιλογών;
  • Με ποιον τρόπο επιχειρείται να επαναξιολογηθεί πολιτιστικά ο ελεύθερος χρόνος που δημιουργείται αν μειώνονται οι χρόνοι εργασίας;