Δημοφιλής και σοβαρή μουσική. Μοντέρνο και μεταμοντέρνο. (27/7/2013)

Πάντα η κριτική ή τεχνική ανάλυση ενός εκφραστικού μέσου, σε μια γλώσσα διαφορετική απ’ αυτή που είναι η φυσική του, μειώνει και αποπνευματοποιεί την αίσθηση αυτού που ακούει, βλέπει, πιάνει κ.λ.π..  Για παράδειγμα η γλώσσα που απορρέει από την επεξεργασία των νοημάτων όταν ένας θεωρητικός της μουσικής εξετάζει κι αναλύει αυτά που ανήκουν στην γλώσσα των ήχων.

Αυτό που έχει αξία είναι το ερέθισμα, το ρίγος, ο παρασυρμός, η συμμετοχή, η συνέργια, η μέθεξη κ.λ.π., με άλλα λόγια η εμπλοκή στη διάδραση των στοιχείων που συνθέτουν ένα έργο τέχνης. Στοιχεία όπως το μέτρο και η μελωδία, η μορφή και το χρώμα, η θερμότητα και η λειότητα κ.ο.κ.. Οι θεωρητικές προσεγγίσεις είναι μεν χρήσιμες αλλά και άχρηστες συγχρόνως. Χρήσιμες στη νοητική διαδικασία άχρηστες στην αισθητική συνείδηση. Αυτό που αισθάνεται κάποιος είναι πάντα πληρέστερο κάθε ανάλυσης και περιγραφής με διαφορετικό κώδικα από αυτόν που αφορά στη φύση της δημιουργίας του.