Ενδιαφέρον μεγάλο θα είχε να γινόταν γνωστό πόσοι νεοέλληνες, κυρίως οι
πολιτικοί, που συνήθως παπαγαλίζουν στις εθνικές ευκαιρίες και στα ανάλογα
ταρατατζούμ περί του ελληνικού μεγαλείου, αν γνωρίζουν το θεϊκό φθόνο.
Ο θεϊκός φθόνος και η έκφρασή του «η Νέμεσις» ερμηνεύεται απ’ όποιον βγάλει
τα δυτικότροπα οματογυάλια ως εξής: ανάμεσα στο πρωτόγονο και το πανάρχαιο
αμάρτημα της υπερβολικής επιτυχίας και στην τιμωρία που επιβάλλει η ζηλόφθονη
θεότητα παρεμβάλλεται ένας ηθικός δεσμός δομικού χαρακτήρα. Ο κόρος που
παράγεται από την επιτυχία, την αυταρέσκεια του ανθρώπου που έχει επιτύχει
υπερβολικά, γεννά την ύβριν, δηλαδή την αλαζονεία και την παράβαση τόσο των
ανθρώπινων όσο και των θεϊκών νόμων, παράβαση όχι μόνο στη δράση αλλά ακόμη και
στο λόγο και στη σκέψη. Ήταν βασικό σημείο στην ελληνική κοσμοθεώρηση, κάθε τι
που υπερβαίνει την φύση του, καλό ή κακό, να εκτίθεται στον κίνδυνο της
εκδίκησης των θεών. Στο Ραμνούντα της Αττικής υπήρχε ιερό της θεάς Νέμεσης. Οι
Πέρσες σχεδίαζαν να το κάνουν τρόπαιο μετά την κατάληψη της Αθήνας, αλλά η
Νέμεση τους πλήρωσε στο Μαραθώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια: