Η παλιά καλή σημαδεμένη τράπουλα (20/9/2014)

Ο ωφελιμισμός, δεξιός ή αριστερός, όταν αναγκαστικά διαλέγεται, το κάνει με την παλιά τέχνη της παραποίησης της ιστορικής μνήμης. Μια σημαδεμένη τράπουλα που πάρα πολλές φορές στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε από τους εξουσιαστές, με επιτυχία, όταν η κοινωνία δεν είχε συνειδητά ερείσματα αντίστασης ή όταν οι πολιτικοί της εποχής ήταν κατώτεροι των περιστάσεων.

Σήμερα είναι μια τέτοια εποχή γιατί καλλιεργείται ο φόβος και η κατανάλωση, στοιχεία που επιτρέπουν την χειραγώγηση των λαών.

Ο στόχος των κέντρων εξουσίας είναι η εξαφάνιση του κοινωνικά και κριτικά σκεπτόμενου πολίτη και η αντικατάστασή του από ένα είδος ομογενοποιημένου συναθροίσματος ενός καταναλωτικού οικουμενισμού.

Για να το κατορθώσει, πρέπει απαραιτήτως να ξαναγράψουν την ιστορία, κυρίως για να εκπαιδεύσουν τις νέες γενιές των μελλοντικών καταναλωτών.

Τα πολύ τελευταία χρόνια γίνεται από τα «φιλελεύθερα» κέντρα, που καθοδηγούν την παγκοσμιοποίηση, μεγάλη προσπάθεια απάλειψης και διαστρέβλωσης της ιστορικής μνήμης, σε ό,τι μπορεί να αμφισβητήσει τις θεωρίες τους.

Το ονομαζόμενο «νέο ιστορικό κύμα» είναι ένα δεξιό ιδεολογικό ρεύμα με στόχο την αναθεώρηση της ιστορίας, εμφανιζόμενο με τα όπλα της επιστήμης, την οποία όμως είτε χρησιμοποιεί επιλεκτικά είτε την αγνοεί παντελώς, ανάλογα με το τι θέλει να «υποδείξει» για να περάσει την δική του ιδεολογία. Και από αυτήν την άποψη, ούτε αθώο είναι, ούτε αμερόληπτο και αντικειμενικό μπορεί να είναι.

Επιθυμία τους είναι να θεωρηθεί το 1989 το έτος μηδέν της νέας εποχής. Συσκοτίζουν το πρόσφατο παρελθόν κι αποδίδουν  όλα τα στραβά κι ανάποδα στο σοβιετικό πείραμα και γενικότερα στο σοσιαλισμό. Παραδίδουν έτσι ένα εύκολο αντικείμενο ενοχής, το οποίο, απ’ ότι φαίνεται κατά την άποψή τους, αρκεί στις συνειδήσεις των λαών να αιτιολογήσει όλα τα δεινά που στην πραγματικότητα προκάλεσε και προκαλεί το δημιούργημά τους, ο λεγόμενος καπιταλισμός.

Η ιστορία όμως δεν μπορεί να εξετάζεται με ιδιοτελή κίνητρα ή με συναισθηματισμό. Ούτε βέβαια με δογματικό ή μεροληπτικό τρόπο. Πρέπει, σε μια τέτοιου μεγέθους ιστορική σύγκρουση, να ομολογηθούν τα λάθη και να εξομολογηθούν κυρίως οι πράξεις βίας και από τα δύο μέρη.

Το χρονικό διάστημα από την επικράτηση της μηχανοκίνητης κεφαλαιοκρατίας είναι πολύ μικρό για ν’ απαλειφθεί το επαναστατικό παρελθόν από την μνήμη των ευρωπαϊκών λαών. Σήμερα ακόμη, πολλοί Ευρωπαίοι, θέλοντας να μεταφέρουν με τον λόγο την εικόνα μιας αναστάτωσης, λένε ότι «έγινε το 48» εννοώντας το ταραχώδες 1848.

Το «νέο κύμα» ιστοριογραφίας, θεωρούν οι εμπνευστές του, ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, σάρωσε αυτό που πιστεύαμε μέχρι τώρα ότι είναι ιστορία, φέρνοντας τα πάνω - κάτω. Σκηνοθετείται μια ιστορική άποψη που δεν υπήρξε ποτέ. Διαστρεβλώνονται τα γεγονότα του παρελθόντος προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι χειρισμοί της παρούσης διπλωματίας. Με αυτόν τον τρόπο, η ιστορία, η παράδοση και συνεπώς η μνήμη, γίνονται όργανα στην επιχείρηση της παγκόσμιας καπιταλιστικής νέας τάξης.