Σύμπλεγμα ανωτερότητας ή η καταστροφή της νοόσφαιρας. (21-2-2015)

Η φιλοσοφική ενασχόληση είναι, όπως πιστεύεται, το υψηλότερο επίτευγμα του σκεπτόμενου ανθρώπου, παραμένει όμως και αυτή μια σχετική αντίληψη του αντικειμενικού κόσμου και σαν τέτοια είναι μόνον ένα προσωρινό κατευθυντήριο μέσο και όχι μια απόλυτη, ολική θεώρησή του. Αν έτσι οριστεί το φιλοσοφείν, παρέχει προστασία, από το να καταστεί ιδεολογία και να σχετικοποιηθεί η αξία του ή να καταστεί δογματικά άκαμπτο ιδεολόγημα. Άλλως ο στόχος της πνευματικής ελευθερίας θα χαθεί, έτσι ο νους αλλά και το σώμα θα υποφέρει από αυτήν την απώλεια.

Η συναθροιστική αντίληψη προκύπτει από την γεμάτη επιθυμία ορμή μιας αποσπασματικά και αριθμητικά οργανωμένης διάνοιας στην προσπάθειά της να ταξινομήσει τις εμπειρίες της. Σ ‘ένα τέτοιο γνωστικό σύστημα που ο στόχος είναι η κυριαρχία και κίνητρο η εκμετάλλευση (ατομική ή ειδική) και η ωφέλεια,   η μονοδιάστατη και εμπρόθετη ορμή διαλύει την δυνατότητα ύπαρξης μιας συνολικής συνείδησης και μεταβάλλει σε σωρό την φυσική τάξη του όλου. Δεν καλλιεργείται η υπέρβαση της αντίφασης αλληλεξάρτηση – αυτονομία. Με αυτήν την έλλειψη δεν υπάρχει σύζευξη με την πραγματικότητα αλλά μια αποσπασματική και με κενά αντίληψη.

Η αντίληψη του όλου εμφανίζεται χωρίς εμπρόθετη προσπάθεια, όταν η εμπειρία γίνεται δεκτή «ως έχει», άδηλος, χωρίς την ταξινομιτική και κατηγορική ερμηνεία της ατομικής διάνοιας.

Ο τρόπος που η συναθροιστική πια «κοινωνία» θαυμάζει και χρησιμοποιεί τα επιτεύγματα της ηλεκτρονικής σώρευσης, μοιάζει πάρα πολύ με τον θαυμασμό με τον οποίο μόλις πριν εκατόν πενήντα χρόνια θαύμαζε τα επιτεύγματα της μηχανικής τεχνολογίας που καθοδηγούνταν όχι μόνο από παρόμοια ανεγκέφαλους διανοητές και επιστήμονες, αλλά και παρόμοια άπληστους εκμεταλλευτές.

Ο μηχανιστικός καπιταλισμός της υλικής και ενεργειακής σώρευσης, προϊόν της ωφελιμιστικής κατεύθυνσης, και η ολιγαρχική διαχείριση των υλικών και ενεργειακών μέσων, έφερε στις μέρες μας την «γαιόσφαιρα» στο χείλος της καταστροφής και μετέτρεψαν την παγκόσμια κοινωνία σε συνάθροισμα καταναλωτών. Με όμοιο τρόπο ο ηλεκτρονικός καπιταλισμός της λεγόμενης «πληροφορικής» γνώσης, προϊόν και αυτός της ίδιας «φιλελεύθερης» ωφελιμιστικής τάσης, θα καταστρέψει τη «νοόσφαιρα».

Άρχισε ήδη η μετάλλαξη  των ελεύθερης συνείδησης ανθρώπων σε καταναλωτικά ρομπότ και νοητικά ενεργούμενα.