«Μια δόση με απ’ όλα» (14/6/2015)

Όπως είναι γνωστό, οι εξαρτημένοι είναι πάντα σε αναζήτηση της «δόσης» τους. Γύρω απ’ αυτή περιστρέφεται η ζωή τους. Το κύριο ενδιαφέρον της μίζερης ζωής εστιάζεται στη δόση της εξάρτησης, είτε αυτή είναι πρέζα, χάπι, κινητό τηλέφωνο, μπάλα, κι’ ό,τι άλλο αγαθό έφερε το μεγάλο κεφάλαιο μετά την πλανητική νίκη του.

Οι άλλοι, μη εξαρτημένοι, δεν τολμώ να πω οι ανεξάρτητοι, γιατί τέτοιοι στις κοινωνίες των ανθρώπων δεν υπάρχουν. Στοχεύουν στη δόση των δανεικών που είτε περιμένουν να πάρουν, είτε να δώσουν. Δυστυχώς, οι Έλληνες περιμένουν να πάρουν για να δώσουν.

Οι πολιτικές, κοινωνικές ή οικονομικές αναλύσεις, οι οποίες σε μέγα πλήθος κυκλοφορούν στα δίκτυα, ακολουθούν όλες την πεπατημένη που έχει καθιερώσει και επιβάλλει ο «μεγάλος αδελφός». Δηλαδή τη διαστρέβλωση της αλήθειας και την συστηματική παραπλάνηση του λαού, του πλήθους ή των μαζών. Ο στόχος της παραπλάνησης αλλάζει ουσιαστικό ανάλογα από τη θέση αφετηρίας που έχει το συμφέρον του «νταβατζή», τούρκικης προέλευσης λέξη, που σημαίνει διαμεσολαβητής ή προξενητής σε αλλότρια ακολασία. Η πρόθεσή μου δεν είναι να εκχυδαΐσω το κείμενο. Μια από τις άπειρες πονηριές της «νέας τάξης» είναι η «πολιτική ορθότητα», δηλαδή, η αποφυγή του να λέγονται τα πράγματα όπως είναι. Οι εργαζόμενοι και η εργασία λέγονται «απασχολούμενοι» και «απασχόληση», οι πούστηδες εξωραΐστηκαν ως «ομοφυλόφιλοι» και οι κολομπαράδες ως «παιδόφιλοι». Η οργανωμένη αισχροκέρδεια και τοκογλυφία αποκαλούνται πλέον «οι αγορές», οι κλέφτες ονομάζονται επίορκοι, οι πολίτες ονομάζονται καταναλωτές, και λοιπά πολλά, έως άπειρα. Ο απώτερος στόχος βέβαια της «νέας τάξης» είναι η απαγόρευση να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους. Προς το παρόν αρκείται στην αυστηρή υπόδειξη της πολιτικής ή λεκτικής «ορθότητας».

Στην πραγματικότητα, ενώ αποκαλύπτεται ολοκάθαρα η προσπάθεια των υπερεθνικών εταιρειών να συγκροτήσουν παγκόσμια κυβέρνηση σε ζητήματα πολιτικά, οικονομικά, αλλά και ηθικά, οι νεοέλληνες ασχολούνται με τη δόση, ενώ, όσο δεν διευθετείται το χρέος θα μας κατακλέβουν, μέχρι τα δισέγγονά μας, αλλά και θα υβρίζουν κιόλας, όπως ήδη κάνουν, το ΦΠΑ, αν θα ‘ναι μια μονάδα κάτω ή μισή επάνω και το κομματικό οπαδιλίκι τους, στην ουσία τη διαπλοκή των αχρείων και των μεγαλοστελεχών.

Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, κοιμούνται όρθιοι. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι, όπως δυστυχώς και σε άλλες περιπτώσεις, οι Έλληνες είναι τα πειραματόζωα στο πιλοτικό πείραμα του μεγάλου κεφαλαίου. Οι υπερεθνικές εταιρίες ελέγχουν τα πάντα, από τα υβρίδια και τους σπόρους που οικειοποιήθηκαν και μετάλλαξαν, σύμφωνα με το συμφέρον τους, έως τα δίκτυα επικοινωνίας, όποιο μέσο μεταφοράς και αν χρησιμοποιούν, για τα υλικά αγαθά, την ενέργεια και τις πληροφορίες.

Η τεράστια καταναλωτική αγορά κατευθύνεται με μαεστρία από επιστήμονες κάθε ειδικότητας που συνειδητά ή ασυνείδητα  υπηρετεί τις υπερεθνικές εταιρίες. Χρησιμοποιείται η παλιά ανθρωπογεωγραφία των εθνών, των κρατών και των φυλών για να μην δημιουργηθεί πανικός. Πώς θα αντιδρούσε άραγε ο Βάσκος ή ο Ιρλανδός εθνικιστής, ο Ελληναράς τουρκοφάγος ή ο Κορσικανός ή ο Φλαμανδός πατριώτης, αν του έλεγαν ξαφνικά ότι δεν είναι αυτός που είναι αλλά ένας τυχαίος καταναλωτής. Είναι προφανές ότι η δουλειά γίνεται σιγά – σιγά. Πρώτα πρέπει να συνηθίσουν τον ομοιόμορφο και εμφιαλωμένο πολιτισμό που διαχέεται με κάθε μέσο. Από τα σήριαλ και τις ταινίες έως τα άπειρα δικαιώματα και τις ιδιαίτερες ημέρες, της μάνας, του πατέρα, της κόκκινης πιπεριάς και της άγιας καπότας, έτσι ώστε το πλήθος να καθίσταται ενοχικό.

Έχουν ξαμοληθεί χιλιάδες, εκατομμύρια πράκτορες που έχουν πεισθεί,  ή  εκτελούν την αποστολή τους για το μεροκάματο ή για να ‘ναι μοντέρνοι, όντας ανενδοίαστοι απατεώνες, λούγκρες, λολίτες και αγαπουλίνια.

Όπως η τρομοκρατική δράση των φανατικών έδωσε την ευκαιρία στα γεράκια να επιβάλλουν πλανητικό έλεγχο και δίκτυα ομοιομορφικής αλλοτρίωσης, έτσι, η νομισματική κρίση που προκάλεσε η ασύδοτη κεφαλαιοκρατία, έδωσε την ευκαιρία σε κάθε κοράκι της παγκόσμιας εκμετάλλευσης να επιτεθεί στα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Η Τρίτη επίθεση αφορά στην κατάργηση της ελεύθερης σκέψης και τον θάνατο του ωραίου.

Η ομοιομορφία που επιδιώκει ο Προκρούστης της «Νέας Τάξης» έχει σαν απαραίτητο στοιχείο την μηχανιστική και γραμμική σκέψη και την μείωση της πυκνότητας της κυκλοφορούσας πληροφορίας.

Το τουρλουμπούκι και η σύγχυση πρέπει να καταστεί το σύνηθες νοητικό περιβάλλον των «καταναλωτών». Παντού πρέπει να προσφέρονται ευκαιρίες, δώρα, βραβεία και μικροί παράδεισοι, έστω δύο ημερών. Το καθημερινό ερώτημα των «καταναλωτών» πρέπει να έχει μια λάμψη γκλάμουρ αλλά και ενοχική σκόνη. Όλοι πρέπει καθημερινά να αναρωτιούνται: «μήπως τελικά είμαι μαλάκας;»