Το όνειρο (14/09/2016)

Όλοι γνωρίζουν ότι ο θεός είναι ένας παρόλον ότι οι άνθρωποι τον ονομάζουν με διάφορα ονόματα και του αποδίδουν διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάλογα με το πώς τον φαντάζονται. Οι διαφοροποιήσεις της «βούλησης» του θεού, οι οποίες από τα γεγονότα πείθουν ότι πράγματι υπάρχουν, δεν οφείλονται σε καμιά θεϊκή βούληση αφού αυτή δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Ο θεός πρέπει να είναι παθητικός, πράγμα που δεν είναι γνωστό στους πιο πολλούς, αλλά με την ύπαρξή του κάνει τα πράγματα να μπορούν να συμβαίνουν. Πώς θα μπορούσε να μην είναι παθητικός; Αφού είναι παντού παρών και τα πάντα βλέπων κι όμως συμβαίνουν όσα συμβαίνουν χωρίς αντίδραση σε υποστήριξη των αδυνάτων και των αδικούμενων. Είναι φανερό ότι για τα γεγονότα όπως αυτά συμβαίνουν οι ευθύνες αφορούν μόνο στους ανθρώπους και στις αποφάσεις τους. Παρόλον ότι αυτό δεν είναι γνωστό η πραγματικότητα δείχνει ότι είναι αναμφισβήτητο. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι θέλημα θεού τόσος πόνος, αδικία και δυστυχία που επικρατεί στη γη; Η απάντηση των θεολόγων και των κληρικών στο λαϊκό, λογικό και εύλογο αυτό ερώτημα είναι ότι η θεϊκή βούληση είναι άγνωστη και ότι οι κοινοί θνητοί δεν μπορούν να γνωρίζουν τα θεϊκά σχέδια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλαστήμια απ’ αυτή. Βάζουν το θείο στοιχείο να έχει μυστικά σχέδια και αποξενώνουν τον άνθρωπο ακόμη περισσότερο. Στην πράξη μεταφέρουν αυθαίρετα και αποδίδουν στο «θείο» ποιότητες κυριαρχικού χαρακτήρα, που ανήκουν καθ’ ολοκληρία στους εγωπαθείς κυρίαρχους του κόσμου. Στους πολιτικάντιδες και δικτάτορες, στους βασιλείς και αυτοκράτορες, στους μεγιστάνες του πλούτου, στους δυνάστες και στους τυράννους. Μιλούν για μυστικά, «για το καλό μας» που δεν επιτρέπεται να γνωρίζουμε.

Ένα άλλο μυστικό που επίσης αγνοείται, είναι ότι μια μικρή ομάδα κτιστών και πρώην ζώντων ημίθεων, εναλλάσσεται στη διαχείριση των ανθρωπίνων πραγμάτων και ο καθένα από αυτούς από τον κάτω κόσμο δίνει στη διάρκεια της θητείας του τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της εποχής. Βέβαια, μεταξύ τους, οι βασικές αρχές της διακυβέρνησής τους είναι σχεδόν ταυτόσημες, αλλά οι τρόποι και οι λεπτομέρειες κάνουν τις διαφορές. Αυτή η αλλαγή συνέβει πριν χρόνια, αφού οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν στη βάση να τα βρουν μεταξύ τους. Δημιουργήθηκε αυτό το εναλλάξ διευθυντήριο, μια κομισιόν, ας πούμε, χωρίς βέβαια να αλλάξουν τα πράγματα στο καλύτερο.

Η παράδοση και η κουλτούρα του κάθε ημίθεου όταν ζούσε, μαζί με τις συνήθειες, τις τελετές, τις ιεροτελεστίες, τις τυποποιημένες διαδικασίες, κατά το πλείστο μηχανιστικές, υπαγορεύουν την τέλεση ορισμένων πράξεων με ειδικό τρόπο για τον καθένα, έναν τρόπο ανάμεσα σε πολλούς άλλους που είναι ισάξιοι σε σχέση με την επίτευξη των στόχων τους.

Όλα αυτά τα δημοκρατικά κόλπα έχουν τη λειτουργική χρησιμότητα να λύνουν ουσιώδη ή όχι θέματα σε τρόπον ώστε να μην υπάρχει η ανάγκη αντιμετώπισής τους απ’ τον καθένα χωριστά, μια δράση που είχε σαν αποτέλεσμα να παραμελούνται ζητήματα αξιόλογα ή λιγότερο προβλέψιμα.

Σε μια καθυστερημένη κοινωνία οι ισχυροί είναι σκληροί με τους αδύνατους και οι αδύνατοι ευένδοτοι στους δυνατούς.  Κλοτσούν τους αδύνατους και αυτοί γονατίζουν. Η χωρίς διάκριση και σαν υπνωτισμένη προσοχή και συγκέντρωση προς τα μηχανιστικά πρότυπα και σύμβολα που μας περιτριγυρίζουν γίνεται για τους ανθρώπους ολοένα και πιο επικίνδυνη. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, να βρεθεί μια γενική θεραπεία προκειμένου να αντιμετωπιστεί συνολικά το πρόβλημα αυτό.

Ο παλιός μου φίλος ξανάρθε στον ύπνο μου, κατάφερε ο μπαγάσας ο Παντελής σε δεκάξι μήνες μετά το θάνατό του να γίνει άγγελος. Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι τώρα γίνονται και άγγελοι εξ απονομής.

Δε θα περίμενε κανείς ότι η εξέγερση και η απεργία των αγγέλων θα οφειλόταν στο γενικό γήινο αίτημα που μένει ανεκπλήρωτο: «ο γάμος των ομοφυλοφίλων». Ως γνωστό οι άγγελοι θεωρούνται χωρίς φύλο. Από αιώνες, το ζήτημα του φύλου των αγγέλων απασχόλησε όλα τα φωτεινά θεολογικά και μη μυαλά.

Οι άγγελοι βεβαίως δε έχουν φύλο, δεν έχουν και ομφαλό. Αφού δεν έχουν γεννηθεί, αλλά χτιστεί, κατά το δόγμα. Παρουσιάστηκε όμως η ανάγκη αύξησης του αριθμού των αγγέλων αφού ο κάθε άνθρωπος έχει τον φύλακα άγγελό του απ’ το γεγονός του υπερπληθυσμού της γης που οφείλεται αφενός στο ότι οι άνθρωποι μεταλλάχτηκαν σε καταναλωτές και έτσι αποφεύγονται οι πόλεμοι, αφού κανένας δεν σκοτώνει τους πελάτες του και αφετέρου στην ανακάλυψη και ευρεία χρήση των αντιβιοτικών. Έτσι, η φυσική ισορροπία ζωής και θανάτου ανετράπει.

Η ανώτατη διαχείριση αναγκάστηκε να ονομάσει δόκιμους αγγέλους ορισμένους τεθνεώτες που η γήινη περίοδος της ύπαρξής τους δεν τους απαγόρευε να υπηρετήσουν την κοινότητα με αυτό το αξίωμα. Δηλαδή, δεν είχαν διαπράξει φόνο και δεν ανήκαν σε οιοδήποτε κομμουνιστικό κόμμα ή σχηματισμό, οργάνωση κλπ.

Το πρόβλημα της επικοινωνίας μεταξύ των διαχειριστών και των παλαιών και νέων αγγέλων προτάθηκε να λυθεί με την υιοθέτηση της αγγλικής γλώσσας και στον άλλο κόσμο όπως συνέβει και σε αυτόν που ζούμε. Αντιρρήσεις πρόβαλαν, όχι μόνο φραστικά, αλλά και με βίαιες ενέργειες οι μουσουλμάνοι, οι οποίοι θεωρούν ότι οι εντολές του θεού προς τους αγγέλους δίνονται στα αραβικά.

Οι Έλληνες νεοφώτιστοι άγγελοι ήσαν οι πρώτοι που αποδέχθηκαν την αγγλική. Είναι πασίγνωστη η ξενομανία και ο μαϊμουδισμός των νεοελλήνων, αφού θεωρείται τόσο από την εγγράμματη, όσο και από την αγράμματη χυδαιότητα σαν πρόοδος και εξέλιξη ό,τι είναι αφύσικο και άσχημο. Θα ήταν απίθανο γι αυτούς να σκεφτούν ότι ο θεός μιλάει ελληνικά. Ιδιαίτερα ένας θεός παντοδύναμος, τεχνοκράτης και ισχυρός όπως ο θεός της εποχής μας.

Όλα αυτά μου είπε ο Παντελής στο όνειρο και λίγο-πολύ μου φάνηκαν λογικά. Εκείνο που με φόβισε λίγο είναι ότι ανήκε σε ένα επικοινωνιακό «team» που έχει σαν αποστολή την επιτήρηση και την προειδοποίηση όσων παρεκτρέπονται.

«Κωστάκη, πρέπει να προσέχεις». Έτσι με ονομάτιζε όσο ζούσε λόγω της διαφοράς της ηλικίας και του ότι όλοι στη γειτονιά που μεγάλωσα, το Μεταξουργείο, έτσι με φώναζαν. «Το έχεις παρακάνει. Για όσα περασμένα, που ήσουν νέος, έχουν συγχωρεθεί, αλλά τώρα που κοντεύεις, πρέπει να προσέχεις». Κατάφερα να ρωτήσω με μεγάλη δυσκολία, αφού όπως είναι γνωστό, στα όνειρα απουσιάζει η βούληση κίνησης και ομιλίας, και ο εν ύπνω είναι μόνο θεατής. «Να προσέχω τι;» Μου απάντησε θυμωμένος: «Όλες αυτές τις αηδίες που λες και γράφεις. Για τις αδικίες, τον καπιταλισμό, την εξουσία, την έλλειψη ανθρωπιάς κλπ». Και συνέχισε. «Όλοι εδώ πάνω είναι έξω φρενών μαζί σου και δεν σου κρύβω ότι είσαι στη λίστα και δε θα περάσεις καλά όταν έρθεις».

Ξύπνησα μέσα σε ταραχή. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι το μέλλον θα μου έκρυβε τέτοια κατάληξη. Σ’ αυτόν τον κόσμο το καταλάβαινα, και έτσι ήταν. Αλλά και στον άλλο κόσμο; Πάλι τα ίδια; Εξουσία, εκβιασμοί και εκφοβισμοί, και τι άλλο μπορούσαν να σου κάνουν; Μόλις άναψα το πρώτο πρωινό τσιγάρο είπα φωναχτά στα ελληνικά «άει στο διάολο Παντελή, και συ και το συνάφι σου». Σκέφτηκα, μήπως πρέπει να το πω και στα αγγλικά; Ο φόβος, η βία και η δόξα ακόμα και αυτή των αγγέλων κρύβονται πίσω από, ή στη σκιά της εξουσίας. «Άει στο διάολο, Παντελή».